WONEN IN ITALIË – De SOS Mombarcaro app
De groepsapp is populair. Tegenwoordig lijkt iedereen wel in één of andere groepsapp te zitten. Familieapps, buurtapps. Sinds november 2017 zit ik in de app S.O.S. Mombarcaro. Hoorndol word ik er af en toe van. Vooral rond de feestdagen was het weer heel erg. Om de paar minuten hoorde ik het pliepje dat een nieuw app-bericht begeleidt.
Wie er wel en wie er niet naar het oud- en nieuwjaarsfeest bij Marika zouden gaan. Eindeloze beraadslagingen over het menu van die avond. En tenslotte werden er ook nog allerlei filmpjes van het feest via de app de wereld ingestuurd. Gelukkig is inmiddels de rust weergekeerd en zwijgt de app, zelfs in het Italiaans.
De app was oorspronkelijk natuurlijk helemaal niet bedoeld om er allerlei sociale prietpraat mee uit te wisselen. Hij werd in het leven geroepen na een overval op de winkel van Sara.
Twee jaar geleden braken dieven op een nacht bij Sara in en namen haar hele voorraad sigaretten mee. Sara, die tegenover de winkel woont, was gewekt door het alarm, en wilde de straat oversteken. Daar kwam ze snel van terug toen één van de overvallers met een pistool in de lucht schoot. Ja, dit gebeurde echt in Mombarcaro, net het wilde westen.
Een paar weken later was mijn straat aan de beurt. Ik was op dat moment in Nederland. Inbrekers wisten bij mij binnen te komen door een miniem gaatje in de tuindeuren te boren. Ze pikten m'n gouden sieraden, jammer, maar wat pas echt erg was: ze joegen mijn 18-jarige poes op de vlucht. Ik heb haar nooit meer teruggezien.
Verderop bij Adua haalden ze de etage van haar zoon leeg, terwijl Adua en Grazia erboven koffie zaten te drinken. Haar zoon, wat vroeger thuis van zijn werk, kwam de inbrekers in de slaapkamer tegen.
Een S.O.S. app leek een uitkomst. Zo kon iedereen elkaar waarschuwen als er iets verdachts gesignaleerd werd. Nou en dat sloeg aan!
Het stikte opeens van de verdachte auto's en personen in Mombarcaro. De appberichten maakten doorlopend melding van "een verdachte Fiat Panda met gedimde lichten, een witte bestelauto met drie onbekende types erin die er onguur uitzagen, een geparkeerde bestelbus (van wie was die en met welk doel was ie daar geparkeerd?), er reed een nooit eerder geziene zwarte Golf door het dorp.... (help!)...een onbekende witte Clio...zwerfhonden en zwerfpoezen kwamen met foto en al op de app, etc.etc."
Zelf vond ik het filmpje wel leuk dat iemand 's morgens vroeg bij de bushalte maakte van twee jonge wolfjes en hun moeder. Maar met inbraakpreventie had het weinig te maken.
Kortom, de S.O.S. Mombarcaro app groeide al snel uit tot een dorpsapp waar iedereen zijn ei in kwijt kan. Felicitaties, vooral na geboortes, informatie van de Protezione Civile over het weer, wegen die al of niet (meer) zijn afgesloten, je kunt het er allemaal op vinden.
Ikzelf heb allang niet meer het idee dat de app ons beschermt tegen inbrekers. Daarvoor is mijn nieuwe alarm-systeem doeltreffender.
Toch blijft de app een handig communicatiemiddel. Tijdens de regen en overstromingen in november stuurde onze burgemeester ook via deze app informatie van de Protezione Civile en konden we lezen of het code rood of code oranje was.
Eigenlijk is de app uitgegroeid tot een extra ontmoetingsplek in het dorp. Treffen de dorpsbewoners van Mombarcaro elkaar normaal gesproken in de bar, in de winkel van Sara, bij het postkantoor en in de wachtkamer van de dokter, daar hoort nu dus ook de S.O.S. Mombarcaro app bij. Onze digitale dorpspomp.
- De beslissing
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.
